ارباب حلقه‌ها داستان شجاعت است، تمام داستان در این خلاصه می‌شود که گروهی از آدم‌ها شجاعانه در برابر نیرویی برتر می‌ایستند و همین شجاعت قهرمانانه است که مرزهای کنایه را می‌شکند و داستان را به مرحله‌ی حماسه می‌رساند. اما ما که هواداران پر و پا قرص تالکین و ارباب حلقه‌ها هستیم در این حد توقف نمی‌کنیم که بگوییم «همه شجاع بودند.» ما هر بار دنبال نکته‌ی تازه‌ای می‌گردیم. سوال امروز این است: در میان یاران حلقه، چه کسی شجاع‌ترین است؟
خب، بیایید بررسی کنیم:
گاندالف، از دلاوران زمین میانه است، اما اگر دقیق‌تر بررسی کنیم او از جهان بالا به زمین میانه آمده دقیقا به همین منظور.
آراگورن که اصلا وارث تاج و تخت گوندور است، آراگورن نجنگد کی بجنگد؟ آخر ماجرا هم تاج را بر سرش می‌گذارند و هم دستِ دختر الراند را می‌گیرد و می‌روند سر خانه زندگی‌شان و بیشتر از صد سال هم سلطنت می‌کند و در 210 سالگی می‌میرد.
گیملی و لگولاس هم شاهزاده هستند و جنگجو. البته اینکه سرِ مرامِ رفاقتشان با آراگورن تا آخر می‌مانند زیباست، ولی من هم اگر توانایی تیراندازی لگولاس یا نبرد با تبرِ گیملی را داشتم بعید بود به چنین ماجرایی پشت کنم. در ضمن، گیملی و لگولاس با وجود جنگ‌های متعدد نبرد تک به تک مخوفی را تجربه نمی‌کنند.
مری و پیپین هم به سبک خودشان شجاعند ولی گندکاری‌هایشان و زیرکی‌شان به شجاعتشان می‌چربد. هرچند اگر این دو هابیت زیرک نبودند ممکن بود انت‌ها وارد جنگ نشوند و آیزنگارد سقوط نکند، باز هم شجاعتشان منحصر به فرد نیست، در عین حال نبرد تن به تن هم ندارند.
فرودو هم که بنده خدا حلقه روی سرش نازل شده! فرودو شاید بااراده‌ترین هابیتِ داستان باشد و کاری را به سرانجام برساند که خیلی‌ها می‌ترسند حتی سراغش بروند، ولی تزلزل زیاد دارد، ترس و تردید هم همینطور.
برومیر هم مرد شجاعی است، جنگاور منحصر به فردی است، بسیار قوی است ولی حتی شجاعت ندارد جلوی پدرش بایستد! برومیر می‌داند برداشتن حلقه خطاست، اما به خاطر حرفِ پدرش دنتور نزدیک است همه چیز را نابود کند. اما به هر حال، برومیر به خاطر مرگ قهرمانانه‌اش و شجاعت بی‌نظیرش در ساحل اندویین، جایگاه دومِ شجاعت را به خودش اختصاص می‌دهد.
و اما می‌ماند سَم‌وایز گَمجی، باغبانی که جهان را نجات داد. یا به قول فرودو: سموایزِ شجاع. سم هیچ وظیفه‌ای ندارد که در مسیر باشد، حتی در آغاز داستان آنقدر هم با فرودو صمیمی نیست. نه پسرِ شاه است، نه رزمنده‌ای دلیر است، نه از جهان بالا وظیفه‌ای برایش معین شده. سم‌وایز به خاطرِ حرف خودش تا آخر خط کنار فرودو می‌ماند.
سم در هیچ نبردی پا عقب نمی‌گذارد. وقتی آراگورن در بری یقه‌ی فرودو را می‌گیرد سم اولین نفر به او حمله می‌کند. وقتی فارامیر اسیرشان می‌کند سم شجاعانه حرفش را می‌زند. وقتی در کوره‌راه‌های موردور شیلوب فرودو را می‌گزد سم با اینکه جنگجو نیست و امیدی هم به پیروزی ندارد جسورانه حمله می‌کند و می‌جنگد. در نهایت، در پایان داستان، جایی که آراگورن و سپاهیانش پشت دروازه‌ی موردور زمین‌گیر شده‌اند و فرودو پای کوه فنا افتاده زمین و همه‌چیز در آستانه‌ی از دست رفتن است، سم‌وایز شجاع است که فرودو را کول می‌گیرد و تا بالای کوه فنا می‌برد، که اگر نمی‌برد، همه‌چیز از دست رفته بود.
معیار دیگری هم برای شجاعت و قدرت سم وجود دارد که در فیلم حذف شده. در کتاب بعد از اینکه فرودو در سیریث اونگول اسیر اورک‌ها می‌شود، سم مجبور می‌شود حلقه را بردارد و چند بار هم دستش کند تا فرودو را نجات دهد. در فیلم اما سم حلقه را دست نمی‌کند، بلکه یک تنه به قلب دشمن می‌زند و موفق می‌شود فرودو را نجات دهد.
به تمام این دلایل، به نظرم سم‌وایز گمجی شجاع‌ترین شخصیت در میان یاران حلقه است.
نظر شما چیست؟
تصویر از جان هو(John Howe ) است، فیلم را که همه دیده‌ایم، برای تنوع از این تصویر استفاده کردم.