وقتی که من بچه بودم، خالکوبی وجه رمانتیکی نداشت و معمولا آدم‌هایی خاص با روحیاتی خاص: پهلوانان و عیاران و لات‌ها و لوتی‌ها خالکوبی داشتند. زمان گذشت و مثل خیلی چیزهای دیگر خالکوبی یک اسم خارجی پیدا کرد و با کلاس شد. برخلاف خالکوبی که کسر شأن آدم‌ها بود، تتو باعث ارتقای جایگاه آدم‌هاست. مخصوصا که ستارگان هالیوودی هم به این فریضه علاقه‌ی ویژه دارند، خانم جولی با تتوی مولانا و خانم امبر هرد با تتوی عمر خیام باکلاسیِ تتو را تا سال‌ها تضمین کرده‌اند.
اما خط فارسی شاید برای امبر هرد کلاس داشته باشد، برای ایرانی‌ها به سختی ممکن است باکلاس محسوب شود، به همین دلیل خط پهلوی را برای تتو پیشنهاد می‌کنم. خطی که نیاکان ما در دوران اشکانی ساختند و تا قرن سوم و چهارم پس از سقوط ساسانی هم در گوشه‌هایی از سرزمین ایران به آن می‌نوشتند و می‌خواندند. خط پهلوی شکل زیبایی دارد، باستانی است و حسی از میهن‌پرستی را با خود دارد، مثلا تصویرزیر واژه‌ی ایرانشهر است:
پندهای کهن ایرانی با خط پهلوی بسیار زیبا دیده می‌شوند.
مثلا:
راه در جهان یکی است و آن راه راستی است.
گفتار نیک، کردار نیک، اندیشه‌ی نیک
و …
خط‌های باستانی دیگر ایرانی هم در ظاهر شبیه خط پهلوی هستند و به نظرم جذابیت دارند. خط اوستایی یکی از آن‌هاست. حدود بیست سال پیش یاد گرفتن این خط‌ها و پیدا کردن نمونه‌های آنها بسیار سخت و پیچیده بود، اما این روزها حتی کانال تلگرامی آموزش خط و زبان پهلوی هم وجود دارد به این آدرس : کانال آموزش خط و زبان پهلوی
حرف های روزمره‌ی امروزی یا حتی بیت‌های شاهنامه و غزلیات حافظ را هم تا میزان خوبی می‌شود به خط پهلوی نوشت، من وقتی اوایل دهه‌ی هشتاد کلاس‌های دکتر فریدون جنیدی را در بنیاد نیشابور شرکت می‌کردم، نوشتن این چیزها به خط پهلوی از تمرینات ثابت ما بود. یادش به خیر، دوران خوبی بود، فکر می‌کنم هنوز هم سی‌دی‌های جلسات شاهنامه‌خوانی بنیاد نیشابور را یک جایی در خانه داشته باشم. امروز دیگر چیزی از آن دوره‌ی آموزشی به خاطرم نمانده جز کلیاتِ خیلی کلی.
البته مشکلاتی برای تتو به خط پهلوی سر راهتان خواهد بود، مثلا باید کسی را پیدا کنید که پهلوی بلد باشد، ولی در این دوره زمانه با کمی جستجو در شبکه‌های اجتماعی مطمئن باشید کسی را پیدا می‌کنید که بتواند برایتان به پهلوی بنویسد: دریای غم ساحل ندارد.